ไม่ว่าจะเป็นชาติไหน ๆ การเลี้ยงสุนัขก็ย่อมจะแตกต่างกันออกไป แต่สำหรับสมัยนี้การเลี้ยงสุนัขให้เติบโตแข็งแรงและมีวิธีการที่ดีในการพัฒนาสุนัขมากที่สุด เราย่อมต้องแนะนำการเลี้ยงสุนัขของชาวตะวันตกที่ถูกนำมาเป็นมาตรฐานการเลี้ยงดูสุนัขของคนทั่วโลกในการเลี้ยงซึ่งก็ทำให้สุนัขได้รับการอบรมเลี้ยงดูที่ดีทีเดียว แต่ไม่ว่าจะเลี้ยงดูแบบใด สำหรับคนไทยส่วนมากแล้ง พวกเราก็ยังคงเลี้ยงสุนัขตามแบบเอกลักษณ์ของตัวเองแม้ว่าบางแนวคิดของคนรุ่นใหม่ที่เห็นดีกับการเลี้ยงสุนัขแบบตะวันตกจะยังทำให้แอบรู้สึกขัดแย้งในการเลี้ยงสุนัขของคนไทยกันเองบ้าง แต่สุดท้ายหากจะให้เข้าใจกันจริง ๆ เราต้องศึกษาจุดเด่นในการพัฒนาสุนัขที่แตกต่างกันของคนไทยกับคนจะวันตกต่างหาก วันนี้เราจึงนำข้อสรุปจุดเด่นของ “การเลี้ยงสุนัขของคนไทย” กับ “การเลี้ยงสุนัขของคนไทย” มาบอกเล่าให้ทุกคนได้รู้กันเพื่อให้ยอมรับการเลี้ยงดูที่สุดท้ายไม่ว่าอย่างไรสุนัขก็แฮปปี้ได้ทั้งนั้น การเลี้ยงสุนัขของคนไทย “การเลี้ยงสุนัขของคนไทย” เป็นการเลี้ยงสุนัขแบบให้อิสระเพื่อความสุขในการพัฒนาด้านอารมณ์และสังคมของสุนัขควบคู่กันกับหารทำหน้าที่อย่างมีระเบียบในบ้านของตัวเอง ซึ่งในเวลาเย็นช่วง 4 โมงจรดกลางคืนจะให้สุนัขอยู่ในบ้านเป็นยามเฝ้าบ้านแต่ละส่วน จนถึงเวลาเช้าตั้งแต่ 7 โมงเป็นต้นไปเมื่อสุนัขกินข้าวจนอิ่มแล้วก็จะปล่อยให้สุนัขออกไปวิ่งเล่นได้ตามใจชอบ

สัญญาณการขาดน้ำพบได้กับทุกสิ่งมีชีวิตไม่ว่าจะเป็นคนหรือสัตว์ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อม สภาพอากาศ และการใช้ชีวิตประจำวันของสิ่งมีชีวิตนั้น ๆ ด้วย สำหรับมนุษย์แล้วอาการขาดน้ำจะไม่ค่อยพบเท่าไหร่นักหากไม่ใช่ในเวลาที่เจ็บป่วยหนักหรืออยู่ในสถานที่แห้งแล้งซึ่งขาดแคลนน้ำ ด้วยมนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีการดำรงชีวิตดูแลตัวเองได้เป็นอย่างดีและปกป้องร่างกายตัวเองจากความเจ็บป่วยอยู่เสมอ อีกทั้งในสมัยนี้พวกอาหารเสริมและเครื่องดื่มที่ให้เกลือแร่ก็มีให้เลือกมากมาย ทำให้การขาดน้ำพบได้ยากกว่าเมื่อก่อน แต่วันนี้เราจะมาบอกเล่ากันถึงอาการขาดน้ำในสุนัขที่เป็นสัตว์ที่มีแนวโน้มการพบด้านขาดน้ำมากที่สุดในหมู่สัตว์ต่าง ๆ เพราะเป็นสัตว์ที่ต้องใช้พลังงานสูงและต้องหาแหล่งน้ำเองในหลายครั้งที่เจ้าของไม่ได้เติมน้ำให้ ซึ่งค่อนข้างเสี่ยงมาก ฉะนั้นคุณจึงต้องรู้ถึง 3 สัญญาณขาดน้ำอันตรายของสุนัขเพื่อดูแลสุนัขคุณให้ทันการณ์ก่อนที่เขาจะป่วย สุนัขขาดน้ำจะหอบแรง สุนัขที่ร่างกายขาดน้ำจะมีสัญญาณแรกมาก่อน คือ การหายใจที่ติดขัด ด้วยปกติแล้วเวลาที่สุนัขร้อนก็มักจะหอบและหายใจถี่เพื่อให้ตัวเองมีระบบการหายใจที่ปรับตัวให้ร่างกายอยู่ในภาวะที่เหมาะสมได้ และสุนัขก็มีชั้นไขมันที่หนาด้วยจึงระบายความร้อนภายในร่างกายไม่ค่อยเสถียรนัก แต่เมื่อใดที่คุณเห็นอาการหอบแรงจนตัวโยน มีเสียงดังกว่าปกติ

“เมื่อไหร่จะมีใคร ใครสักคนที่เป็นของเรา” แม้แต่สุนัขก็ยังมีโมเม้นต์เหงาสไตล์สัตว์โสดได้ไม่แตกต่างจากมนุษย์เราเลย แค่เพียงเขามีการแสดงออกที่แอบแตกต่างจากเราก็เท่านั้นเอง แถมที่มากไปกว่านั้นคือไม่สามารถแสดงออกความรู้สึกที่อยากบอกใครได้ด้วย ซึ่งหากเป็นสุนัขจรจัดหรือสุนัขนอกบ้านก็คงไม่เป็นไร เพราะพวกเขาสามารถหาคู่ของตัวเองตามธรรมชาติของสัตว์เที่ยวเตร่มีอิสระได้อยู่แล้ว แต่จะทำอย่างไรในเมื่อสุนัขตัวนั้นที่ทำท่าทางแสนเหงาหงอยกลับเป็นสุนัขของคุณเอง ซึ่งแม้ว่าคุณจะไม่อยากเพิ่มภาระใหม่ให้ตัวเองต้องเลี้ยงลูกสุนัข แต่คุณไม่สามารถห้ามธรรมชาติตามวัยของสุนัขคุณที่ต้องการมีการปฏิสัมพันธ์กับสุนัขต่างเพศได้หรอก หากเขาถูกขัดขวางในสิ่งเหล่านี้ก็อาจทำให้เกิดความกดดันจนสุดท้ายก็กลายเป็นสุนัขที่ไม่ยอมเล่นกับคุณและอารมณ์เสียได้ง่ายด้วย คุณจึงควรหาคู่ที่ใช่ให้สุนัขซึ่งหากไม่อยากมีลูกก็พาเขาไปทำหมันได้ โดยสุนัขต่างเพศที่จะเหมาะสมกับสุนัขคุณจะหาได้จากไหนมาดูกันเลย เลือกสุนัขพันธุ์เดียวกันมาเป็นคู่ เมื่อการเลี้ยงสุนัขตัวเดียวอาจจะทำให้คุณกับสุนัขของคุณแอบรู้สึกเหงาได้ การเลี้ยงสุนัขเพศตรงข้ามกับสุนัขปัจจุบันของคุณจึงสามารถช่วยให้ชีวิตของคุณมีสีสันเพิ่มขึ้นได้แบบหลากหลายเพราะสุนัขต่างเพศจะมีนิสัยแตกต่างกัน อีกทั้งสุนัขต่างเพศหากเป็นสุนัขที่พันธุ์เดียวกันก็จะอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข เข้าใจนิสัยและอารมณ์กันได้มากกว่าสุนัขคนละพันธุ์ ทำให้ไม่ค่อยมีความขัดแย้งกัน เหมาะจะเป็นคู่ทำให้บ้านมีชีวิตชีวาได้ เลือกสุนัขข้างบ้านมาเป็นคู่ หากคุณไม่อยากที่จะหาสุนัขตัวไหนมาเป็นคู่ให้ลำบากแล้วล่ะก็ลองพาสุนัขของคุณไปเดินเล่นหรือทำกิจกรรม Outdoors สนุกสนานนอกบ้านดู แล้วเขาอาจจะได้พบกับสุนัขต่างเพศที่ทำให้เขาใจเต้นแรง

เชื่อว่าทุกคนย่อมต้องเคยมีประสบการณ์การถูกสุนัขไล่กวดเวลาเดินหรือขับรถผ่านมันไปเป็นธรรมดา ซึ่งแค่มันมาเห่าเราก็รู้สึกไม่ชอบใจมากพออยู่แล้ว อะไรกัน คือฉันยังไม่ได้ทำอะไรให้พวกเธอเลย จู่ ๆ มาเห่าแบบนี้คิดว่าตัวเองเก๋ามากนักหรือไง แล้วสุนัขดูจะดุแบบนี้เจ้าของทำไมปล่อยให้ออกมาไล่คนแบบนี้เนี่ย ไม่ว่าใครก็ย่อมคิดตำหนิในใจแบบนี้ทุกราย แต่บอกเลยว่าคงไม่มีอะไรจะน่าโมโหและเจ็บใจไปมากกว่าการที่เราถูกสุนัขกัดอีกแล้วทั้งที่ก็ไม่ได้ไปทำอะไรอีกฝ่ายเลย หากเป็นสุนัขที่ไม่มีเจ้าของเราก็คงโกรธไม่มากเท่านี้ แต่นี่สุนัขที่กัดเราเป็นสุนัขมีเจ้าของด้วย แสดงว่าเขาย่อมต้องไม่เคยดูแลสั่งสอนสุนัขตัวเองอย่างแน่นอนและคงได้ใจที่ไม่มีใครมาร้องเรียนใด ๆ เลย ทั้งไล่กวดทั้งกัดคนอื่นแบบนี้บอกเลยว่ามาถึงเราที่เป็นคนถูกสุนัขคุณกัด คุณเป็นเจ้าของก็ต้องรับผิดชอบ! แต่มันคือการรับผิดชอบตามความผิดอันสมควรทางกฎหมาย อย่าได้ใช้กำลังกันด้วยอารมณ์นะ ไม่อย่างนั้นเรื่องใหญ่แน่ หลัก ๆ ก็มี 3 ข้อของการรับผิดชอบที่เจ้าของสุนัขที่กัดเราต้องทำอย่างเหมาะสม

เชื่อว่าพวกเราหลายคนที่บ้านมีสุนัขหรืออยู่ในซอยที่เต็มไปด้วยสุนัขมากมายย่อมจะต้องเผชิญกับปัญหาเสียงหอนของสุนัขในเวลากลางคืนกันมาไม่มากก็น้อยจนจากที่หนวกหูทุกคืนก็เริ่มจะชาชินแล้ว เพราะมันก็ไม่ได้หอนกันเสียงดังขนาดนั้น แถมการหอนก็หอนไม่ต่างกับตอนที่ได้ยินเสียงจากคลื่นวิทยุดัง ๆ มาในลักษณะของเสียงหอนแบบตรง ๆ ทำให้ไม่ค่อยมีผลใด ๆ ที่ไม่ดีต่อหูเท่าไหร่ แค่นี้จิ๊บ ๆ ชิลล์ ๆ มาก แต่เรามั่นใจเลยว่าลึก ๆ แล้วทุกคนย่อมต้อง “กลัวผี”ด้วยกันทั้งนั้นและไม่มีใครหรอกที่ไม่กลัวเสียงหอนของสุนัขเวลาที่เห็นผี ทว่าด้วยความที่อยู่กับสุนัขมาโดยตลอดทำให้เราพากันคิดว่าการที่สุนัขหอนไม่ได้หมายความว่าพวกมันเห็นผีนี่ มีแค่ในหนังผีที่หลอกเราเท่านั้น แต่ความจริงแล้ว การที่สุนัขเห็นผีแล้วหอนนั้นเป็นเรื่องจริง เพียงแต่ที่คุณได้ยินเสียงหอนของสุนัขตัวเองจนชินนั้นเพราะเป็นเสียงหอนที่ไม่น่ากลัวจนเรารู้แล้วว่ามันหอนเรียกตัวเมียกัน แต่ลองดูหากว่าวันใดที่จู่ ๆ

สำหรับใครที่เป็นคนชื่นชอบแมวและเป็นทาสในเลเวลที่สูงลิ่วก็คงใฝ่ฝันที่จะได้เลี้ยงเขาเป็นเพื่อนแก้เขาใกล้ชิดและบางคนก็อยากเลี้ยงไว้เหมือนลูกด้วย แต่ในความจริงแล้วจะทำอย่างไรดีในเมื่อเรามีข้อจำกัดสารพัดไม่ว่าจะเป็นการแพ้ขนแมวที่ฟูฟ่อง การต้องทำความสะอาดขนแมวที่หลุดล่วงง่ายตามพื้นบ้าน และการต้องจัดการกับความซนธรรมชาติของแมวที่ชอบปีนป่ายเล่นนู่นเล่นนี่จนการเก็บของสำคัญนั้นมีความน่าระแวงน่ากลัว ว่าเขาจะแอบมาเล่นจนเสียหายตลอดเวลา หรือด้วยเหตุใดก็ตามแต่ที่ทำให้คุณเลี้ยงแมวไม่ได้แต่ยังดีที่สามารถเลี้ยงสุนัขได้ แน่นอนว่าพวกคุณย่อมอยากจะได้สุนัขสักตัวที่มีความน่ารักคล้ายแมว แต่ก็สามารถเป็นเพื่อนและดูแลบ้านได้ตามหน้าที่ประจำของความเป็นสุนัข คราวนี้ก็ได้เวลาแล้วที่คุณจะได้ไปเลือกสุนัขที่เหมาะกับสายรักแมวแต่เลี้ยงน้องไม่ได้ จะมีสุนัขพันธุ์ใดบ้างนะที่เลี้ยงแล้วให้ความรู้สึกอินเลิฟมุ้งมิ้งเหมือนอยู่กับแมวได้มาดูกันเลย! สุนัขพันธุ์ปั๊ก “สุนัขพันธุ์ปั๊ก” เป็นสุนัขที่แค่มองภายนอกก็ให้ความรู้สึกเหมือนอยู่กับแมวแล้ว เพราะไม่ว่าจะเป็นดวงตาที่ใสแป๋วกลมโตเวลาจับจ้องผู้คนและการแสดงออกทางสีหน้าที่บางครั้งก็หงอยบ้างสลับกันกับเวลาปกติที่ชอบแลบลิ้นเอียงคอยิ้มน่ารักยิ่งทำให้แลดูน่าเอ็นดู นอกจากนี้สุนัขพันธุ์ปั๊กยังเป็นมิตรกับทุกคนด้วย และมีความซุกซนชอบคลอเคลียเจ้าของคล้ายกับนิสัยแมวไปอีก  สุนัขพันธุ์โกลเด้นรีทรีฟเวอร์ “สุนัขพันธุ์โกลเด้นรีทรีฟเวอร์” เป็นสุนัขที่มีขนฟูและนิสัยขี้เล่น ชอบอ้อน ไม่ค่อยชอบอยู่นิ่ง รักเจ้าของ เฟรนด์ลี่และรุกอีกฝ่ายแบบอยากได้ความรักโดยการชอบโถมกอดเหมือนแมวมาก ใครที่ชื่นชอบแมวไม่ควรจะพลาดเลี้ยงน้องโกลเด้นรีทรีฟเวอร์เลยโดยเฉพาะคนที่ชอบแมวเปอร์เซีย ขนกับหางน้องสุนัขพันธุ์นี้จะเหมือนกันมาก

หลาย ๆ คนน่าจะเคยให้ของหวานสุนัขกินอย่างเอร็ดอร่อยมากมาย ไม่ว่าจะเป็นไอศกรีม ขนมหวาน ขนมปังสอดไส้ นมหวาน และอื่น ๆ สารพัดของหวานอีกมากมายที่เราไม่กินแล้วหรืออยากให้สุนัขที่เรารักได้มีโอกาสกินของหวานที่เราชอบด้วยอย่างเท่าเทียมกันเหมือนเพื่อนรู้ใจและพี่น้อง ซึ่งก็ดีหากคุณมีน้ำใจและมีความเมตตาหวังดีให้พวกเขาได้ลิ้มลองของอร่อย ๆ ที่ไม่ใช่ว่าสุนัขทุกตัวจะได้มีโอกาสกิน แต่! ต้องระวังให้ดี โดยเฉพาะสายของหวานที่มักจะเอาของหวานทุกชนิดที่ซื้อมาให้สุนัขของคุณกินบ่อย ๆ โดยไม่มีความรู้เลยว่าในหมู่ของหวานหลายอย่างที่คุณให้สุนัขกิน อาจจะมีของหวานบางอย่างที่สุนัขกินไม่ได้ หากให้เขาท้องกินแล้วจะเกิดผลเสียต่อร่างกายทำให้สุนัขปวดท้องและท้องเสียได้ง่ายมาก ในวันนี้เราจึงอยากนำเรื่องราวที่ควรรู้เกี่ยวกับ 3 ของหวานสุดอันตรายต่อลำไส้ของสุนัขมาบอกคุณกันเพื่อไม่ให้ความหวังดีกลายเป็นความรู้สึกผิด คุณต้องหลีกเลี่ยงการให้สุนัขกินของหวานเหล่านี้มากที่สุด! “ช็อคโกแลต”

เราอาจจะเห็นสุนัขเลี้ยงส่วนใหญ่มักจะมี “ปลอกคอ”สวมอยู่ในรูปแบบที่แตกต่างกันไปจนบางคนก็เกิดความสงสัยว่าหากสุนัขไม่สวมปลอกคอจะเป็นอย่างไร สำคัญด้วยหรือที่ว่าสุนัยจะต้องมีปลอกคอ ไม่มีปลอกคอ ในเมื่อโดยธรรมชาติแล้วสุนัขก็อยู่แบบตัวเปล่ามานาน เราไม่จำเป็นต้องสวมใส่สิ่งของให้เขาเลยก็ยังได้ แต่รู้หรือไม่? สิ่งของนั้นเมื่อขึ้นชื่อว่า “ปลอกคอสุนัข” มันย่อมไม่ใช่ของสวมใส่ธรรมดาที่หลายคนควรมองข้าม เพราะปลอกคอสุนัขเป็นสิ่งที่มีค่าในความสัมพันธ์ของผู้เลี้ยงดูและสุนัขแต่ละตัวที่สวมใส่มาก หากไม่มีก็อาจจะเกิดปัญหามากมายตามมาและอาจทำให้เราสูญเสียเจ้าสุนัขที่เรารักไปก็ได้ใครเล่าจะรู้ วันนี้คงถึงเวลาแล้วที่ทุกคนควรจะได้รู้ว่าปลอกคอสุนัขที่เราเห็นนึกว่าใส่ตามแฟชั่นนั้นแท้จริงแล้วความสำคัญของมันอยู่ที่ไหนกันแน่ เมื่อรู้ก็จงอย่ารอช้าที่จะมอบปลอกคอให้แก่สุนัขของคุณ หากคุณรักเขา ปลอกคอสุนัขแสดงถึงการมีเจ้าของ ปลอกคอสุนัขเป็นสัญลักษณ์ที่ใคร ๆ ก็รู้ได้ว่าหากสุนัขตัวไหนสวมใส่แล้วย่อมหมายความว่าสุนัขตัวนั้นมีเจ้าของเลี้ยงดูและคอยควบคุมอยู่ เพราะไม่เช่นนั้นก็คงไม่ซื้อปลอกคอดี ๆ มาใส่ให้สุนัขจรจัดแน่นอน ด้วยเหตุนี้การใส่ปลอกคอสุนัขขึงเป็นสิ่งที่บอกให้รู้ว่าสุนัขตัวนี้ไม่ใช่สุนัขที่ใครจะมาทำอะไรตามอำเภอใจหรือมารังแกได้ เพราะมีเราเป็นเจ้าของอยู่แล้ว หากทำให้สุนัขเราเจ็บก็สามารถเรียกร้องเอาความได้หรือหากสุนัขเราไปสร้างปัญหากับใคร

“การตัดขนสุนัขนั้นสำคัญไฉน?” เป็นคำถามของผู้ที่รักการเลี้ยงสุนัขในรุ่นเก่าที่หากย้อนกลับไปเมื่อหลายปีก่อน การตัดขนสุนัขแทบจะเป็นเรื่องที่ไกลตัวจนใคร ๆ ต่างก็ขำขันกันว่าจะไปตัดขนสุนัขทำไม ธรรมชาติให้เขามาอย่างนี้ก็ควรจะปล่อยไว้ให้เป็นไปตามที่เขาเป็น แต่ในวันนี้กลับมีร้านตัดขนสุนัขและอาบน้ำผุดขึ้นมาเป็นธุรกิจหลายแห่งจนเรียกได้ว่าเหมือนดอกเห็ดซึ่งคนไทยหลายคนที่เป็นผู้รักการเลี้ยงสุนัขในรุ่นใหม่ ๆ ก็มักจะนำสุนัขของตัวเองไปตัดขนกันทั้งนั้นเสมือนกับที่คนต้องตัดเล็บเลย นั่นทำให้เกิดข้อสงสัยแล้วว่ามันจำเป็นมากเลยหรือกับการที่สุนัขต้องตัดขน ความจริงแล้วการตัดขนสุนัขนั้นจะทำกับสุนัขเพียงสายพันธุ์เท่านั้น ไม่ได้ใช้กับสุนัขทุกสายพันธุ์ โดยใช้เฉพาะกับสุนัขพันธ์ไทยที่จนไม่เยอะ สมัยก่อนที่สุนัขพันธุ์ต่างประเทศยังไม่เข้ามาจึงไม่ค่อยมีร้านตัดขนสุนัข หากอยากรู้ว่าการตัดขนสุนัขสำคัญแค่ไหนล่ะก็ตามมาดูกันเลย การตัดขนสุนัขสามารถป้องกันขนบังหน้าได้ สุนัขที่เป็นสายพันธุ์จากต่างประเทศมักจะมีขนที่ยาวและฟูจนอาจทำให้เกิดปัญหาในการใช้ชีวิตกับพวกเขาได้ โดยที่เห็นชัดที่สุดคือ หากปล่อยให้ขนยาวตามธรรมชาติเช่นนี้ต่อไป สุนัขบางพันธุ์ที่ขนยาวมากจะไปบดบังตาและใบหน้าของเขาได้จนทำให้เกิดความไม่ชัดเจนในการมองเห็น เป็นอันตรายได้อย่างสูง และดูรุงรังยุ่งเหยิง การตัดขนสุนัขสามารถป้องกันสิ่งสกปรกสะสมได้ การตัดขนสุนัขสามารถป้องกันสิ่งสกปรกสะสมได้ ด้วยธรรมชาติของสุนัขแล้วพวกเขามักจะชอบซุกซนไปวิ่งเล่นหรือเอาตัวคลุกกับขี้ดิน

เชื่อว่าหลายคนคงกำลังประสบปัญหากับสุนัขของตัวเองทุกครั้งเวลาที่เราจะให้อาหารเขา สุนัขก็มักจะชอบมือเราทุกทีซึ่งหากคุณเป็นแฟนคลับสุนัขหลายสายพันธุ์หรือเคยไปบ้านคนอื่นแล้วเห็นการป้อนอาหารสุนัขที่เขาสามารถกินอาหารที่เจ้าของให้ได้โดยที่ไม่งับมือเจ้าของก็คงจะรู้อยู่แล้วว่าสุนัขแม้จะมีสายพันธุ์ที่ต่างกันแต่เวลากินอาหารนั้น พวกเขามีความเข้าใจในสัญชาตญาณการกินที่ไม่เหมือนกันเลย ด้วยความที่พื้นเพสุนัขก็มาจากสัตว์ป่าทำให้มันคุ้นชินกับการกินอาหารเองโดยไม่มีคนป้อน ทำให้หากเราไม่สอนสุนัขกินอาหารที่ป้อนมาก่อน สุนัขก็จะงับมือเราไปด้วยทันทีโดยที่เขาไม่ได้ตั้งใจเลย สุนัขก็แค่คุ้นชินกับการที่เขากินอาหารคำโตแบบเพลิน ๆ ทันทีที่ปากอ้าแล้วงับลงไปก็เท่านั้น ซึ่งหากได้รับการสอนป้อนอาหารให้สุนัขเปลี่ยนมารู้จักการค่อย ๆ กินอาหารก็จะทำให้เขาไม่งับมือคุณเอง แต่หากเป็นกรณีที่สุนัขคุณสอนยากก็อาจใช้วิธีการป้อนอื่นที่จะทำให้ไม่โดนน้องงับมือได้เหมือนกัน แบมือป้อนอาหารไม่ให้สุนัขงับมือ การที่คุณแบมือให้อาหารสุนัขก็เปรียบเสมือนว่ามือของคุณคือพื้นราบเรียบที่เมื่อเขาเห็นแล้วแทนที่จะอ้าปากงับ สุนัขจะใช้วิธีการเลียอาหารแล้วค่อย ๆ เอาลิ้นดุนเข้าไปในปากเองโดยอัตโนมัติ เริ่มแรกให้คุณแบมือแล้วใช้นิ้มโป้งจับอาหารชิ้นเล็ก ๆ ไว้ก่อนแล้วพอสุนัขจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ก็ค่อยปล่อยให้ลิ้นเขาได้สัมผัสกับอาหารก่อนจะกินเข้าไป เท่านี้คุณก็จะสามารถป้อนอาหารให้สุนัขได้โดยไม่โดนน้องงับมือแล้ว จับปากสุนัขไว้แล้วป้อนอาหารไม่ให้งับมือ การจับปากสุนัขสามารถทำให้คุณป้อนอาหารให้สุนัขได้โดยไม่ถูกสุนัขงับมือ วิธีการก็ไม่อยากเพียงแค่คุณเอื้อมมือไปจับบริเวณคางกับปากล่างของสุนัขเบา

สุนัขที่ถูกนำมาเลี้ยงทุกตัวย่อมจำเป็นต้องมีปลอกคอเพื่อสวมใส่ให้คนรู้ว่าสุนัขตัวดังกล่าวมีเจ้าของอยู่แล้ว และปลอกคอย่อมสามารถบอกได้ด้วยว่าสุนัขตัวใดเป็นสุนัขของเราหากมีการหลงทางหรือสูญหายจนต้องให้คนตามหา เพราะสุนัขที่พันธุ์เดียวกันบางตัวก็มีสีขนและลวดลายที่เหมือนกันจนอาจมองออกยากว่าสุนัขตัวใดคือสุนัขที่เป็นสัตว์เลี้ยงตัวจริงของเรา ด้วยเหตุนี้ หากบ้านใดไม่ใส่ปลอกคอให้สุนัขก็จะเท่ากับเป็นการละเลยสุนัขที่ตัวเองเลี้ยงในเบื้องต้นเช่นกัน ทำให้การสวมปลอกคอให้สุนัขกลายมาเป็นที่นิยมปฏิบัติกันในทุกบ้านและยังต่อยอดจนกลายเป็นเทรนด์แฟชั่นที่เจ้าของสุนัขยุคใหม่ต่างก็เลือกปลอกคอแฟชั่นมาใส่ให้สุนัขกันมากมายซึ่งก็ดูเก๋ไก๋ดี แต่วันนี้เราจะขอมาเตือนสำหรับปลอกคอบางประเภทที่คุณไม่ควรให้สุนัขใส่ ไม่เช่นนั้นอาจจะทำให้เกิดปัญหาความเดือดร้อนกับสุนัขที่คุณเลี้ยงได้ง่าย ๆ เลย ปลอกคอโซ่สำหรับสุนัข เจ้าของสุนัขเลี้ยงมากมายที่เป็นสายฮิปฮ็อปชอบความอาร์ตและความหรูหราแบบเก๋ไก๋สมัยใหม่ซึ่งส่วนใหญ่แล้วเป็นผู้ชายมักจะใส่ปลอกคอที่เป็นโซ่ให้กับสุนัขเพราะเวลาสุนัขตัวเองเดินไปไหนมาไหน โซ่ที่เป็นโลหะจะได้เปล่งประกายต้องกับแสงได้ชัดเจน เมื่อพลัดหลงก็เห็นสุนัขได้ง่าย ๆ แถมยังสามารถใส่ได้แน่นหนาด้วยอีกต่างหาก แต่ที่จริงแล้วมันคือความโชคร้ายของสุนัขที่ได้สวมใส่ปลอกคอโซ่มาก ด้วยตัวโซ่เมื่ออยู่กลางแจ้งต้องกับแสงแดดแล้วจะทำให้แสบตาของสุนัขมากและยังร้อนง่ายอีกด้วยจึงไม่ควรใส่ปลอกคอแบบนี้ให้สุนัขเลี้ยงของคุณ ปลอกคอผ้าใบสำหรับสุนัข ปลอกคอผ้าใบ เป็นปลอกคอที่มีความบางและหลุดออกมาได้ง่ายมาก อีกทั้งเวลาที่สุนัขไปวิ่งเล่นซนข้างนอก เอาตัวไปคลุกน้ำโคลนหรือเล่นดินเล่นทรายมากมายก็ยังทำให้ปลอกคอผ้าใบเปื้อนและเปียกแฉะจนต้องถอดออกมาซักเป็นประจำด้วย บางครั้งสุนัขก็อาจจะรู้สึกว่ามันดูห้อยและรุงรังจนเผลอกัดเล่นทำให้ต้องซื้อมาเปลี่ยนใหม่ก็มี จึงไม่เหมาะจะนำปลอกคอแบบนี้มาให้สุนัขเลี้ยงของคุณสวมใส่

พวกคุณที่รักสุนัขทั้งหลายคงจะไม่มีใครที่ไม่รู้สึกว่าสุนัขของเราเหมือนเป็นเพื่อนอีกคนหนึ่งหรือเป็นน้องที่ยอมให้เราได้แสดงความรักออกมาอย่างเปิดเผยในเวลาที่ต้องการใครสักคนและบางทีก็มักจะเข้าหาเขาด้วยความมันเขี้ยวในสายตาแบ๊ว ๆ ไร้เดียงสา และขนนุ่ม ๆ ที่เหมือนกอดตุ๊กตามีชีวิตจนบางครั้งก็เกิดกิจกรรมสุดแปลกที่เกิดจาความเอ็นดูสุนัขของเจ้าของที่ทำให้เขากลายเป็นสัตว์แปลกที่เจ้าตัวไม่ชอบเอาเสียเลย แต่เราที่เป็นเจ้าของก็กลับไม่สนใจว่าเขาจะมีท่าทางเปลี่ยนไปอย่างไร เวลานั้นต่างคนก็ต่างคิดแค่ว่าทำแบบนี้แล้วอัพรูปลงโซเชียลก็ดูมีความน่ารักและชิคดีตามสไตล์สุนัขประจำตัวของเรา ซึ่งเราอยากแนะนำคุณว่าอย่าได้กระทำการใด ๆ ที่ขัดต่อความเป็นธรรมชาติของสุนัขคุณเลย หากเขาพูดภาษามนุษย์ก็คงตะโกนเสียงดังแล้วว่า “หยุดเถอะเจ้านาย หนูไม่ชอบเลย” แล้วแบบนี้คุณจะยังมีความสุขบนความทุกข์ของสัตว์ได้อีกหรือ? แน่นอนว่าหากรู้แล้วคุณจะไม่ทำแน่นอน แต่ตอนนี้หลายคนคงยังสงสัยอยู่ว่าการกระทำใดบ้างที่ถือเป็นความไม่สมควรทำกับสุนัขที่เกิดจากฟีลเอ็นดูน้อง แต่สุนัขไม่ชอบ เราจะมาบอกกันว่าคุณต้องเลี่ยงการกระทำอะไรบ้าง ทาสีขนสุนัข ตามรูปโซเชียลมีเดียที่เหล่าคนรักสุนัขอยู่รวมกลุ่มกัน เรามักจะพบเห็นบ่อยมากกับรูปที่สุนัขถูกทาสีตามขนจนทำให้สีขนสวยงามตามธรรมชาติปกติของเขากลายเป็นสีของตัวการ์ตูนชื่อดังต่าง ๆ ที่ผู้คนรู้จักจนเรียกยอดไลค์และคอมเม้นท์ในเชิงน่ารักน่าเอ็นดูน้องและอยากเลี้ยงสุนัขที่มีขนแบบนี้ ขอซื้อต่อได้ไหม

ในสมัยที่เป็นเด็กเชื่อว่าหลาย ๆ คนที่เป็นสายดูการ์ตูนดิสนีย์ก็คงจะไม่มีใครพลาดการ์ตูนแนวสัตว์สุดซาบซึ้งและยิ่งใหญ่อย่าง “Lion King”เป็นแน่ เพราะการ์ตูนเรื่องนี้คืออีกเรื่องของการ์ตูนสัตว์ที่ได้รางวัลดีเด่นปังปุริเย่แห่งปีจนกลายเป็นตำนานที่แค่เพลง “วิถีของชีวิต”ดังก็ต้องขนลุกและหาตุ๊กตาตัวเล็ก ๆ มาชูเหนือหัวเลียนแบบผู้เฒ่าลิงชิมแปนซีกันเลย ซึ่งหากใครที่เคยดู เราก็มาพูดคุยกันได้เลยว่าแต่ละคนชอบตัวละครใดกันบ้าง? เพราะในเรื่องก็มีตัวละครสัตว์ที่โดดเด่นอยู่มากมายไม่ว่าจะเป็นสิงโต ลิง ชะมด หมูป่า หรือแม้แต่หมาใน ซึ่งก็คงไม่มีใครเลือกจะสนใจอย่างหลังเพราะการ์ตูนเรื่องนี้ให้เจ้าพวกหมาในเป็นลูกน้องของสิงโตตัวร้ายและดูน่าเกลียดน่ากลัวอย่างไรชอบกล แต่แปลกไหมที่กลุ่มตัวละคร “หมาใน” กลับเป็นตัวละครที่เราให้ความสนใจมากที่สุดเลย เพราะตัวละครสัตว์อื่นเราก็เคยเรียนและเคยเห็นมามากแล้ว แต่สำหรับหมาในเนี่ยเพิ่งจะรู้ว่าตามทุ่งหญ้าหรือในป่ามีสัตว์แบบนี้อยู่ด้วยจึงเป็นความแปลกใหม่ที่น่าศึกษา แค่คิดก็ชวนให้อยากรู้เรื่องราวของพวกมันกันแล้วใช่ไหมล่ะ งั้นจะรอช้าอยู่ทำไม…ว่าแล้วก็ขอมาเปิดโลกให้ทุกคนละจากตัวละครหลักแล้วไปสำรวจชีวิตหมาในกันก่อนดีกว่า!  ทำความรู้จักกับ

สมัยนี้มองไปตามร้านรวงหรือตามบ้านของคนรุ่นใหม่ก็มักจะเห็นสุนัขพันธุ์เตี้ยส่งเสียงร้องน่ารักเต็มไปหมด ไม่ว่าจะเป็นสุนัขพันธุ์ชิวาว่า สุนัขพันธุ์ปั๊ก สุนัขพันธุ์พุดเดิ้ล และสุนัขพันธุ์อื่นอีกมากมายที่เป็นภาพลักษณ์แตกต่างจากในยุคอดีตที่เรามักจะเห็นแต่เสียงใหญ่ ๆ ของสุนัขตัวสูง ออกท้วมสมบูรณ์กันตลอดเวลา ซึ่งสำหรับคนรุ่นใหม่นั้นการเลี้ยงสุนับพันธุ์เตี้ยถือเป็นสิ่งที่ปกติมากจนเรียกว่าเป็นเทรนด์ก็คงถูก แต่สำหรับคนรุ่นเก่าที่อยู่กับการเลี้ยงสุนัขพันธุ์สูงใหญ่มาโดยตลอดกลับมองอย่างสงสัยกันว่า สุนัขพันธุ์เตี้ยนั้นน่ารักที่ตรงไหน? เห็นแล้วดูอ้อนแอ้นแปลก ๆ แถมใครมองก็มีแต่ความน่าเอ็นดู ไม่เห็นจะมีความน่าองอาจหรือความสง่าจนทำให้คนแปลกหน้าที่มีเป้าหมายไม่ดีกลัวได้เลย สรุปพวกเขาเลี้ยงกันเพื่ออะไร เราขอบอกคุณเลยว่าลองเก็บความสงสัยที่นำมาเปรียบเทียบกับสุนัขสูงใหญ่ของคุณไว้ก่อน แล้วมองอีกมุมของสุนัขพันธุ์เตี้ยดูแล้วคุณจะรู้ว่ามันก็มีข้อดีเหมือนกัน แค่ข้อดีของการเลี้ยงสุนัขพันธุ์เตี้ยนั้นจะแตกต่างจากสุนัขใหญ่ เราสามารถพาสุนัขพันธุ์เตี้ยไปไหนมาไหนก็ได้ สุนัขพันธุ์เตี้ยมีขนาดตัวที่เล็กจนสามารถพาไปไหนมาไหนได้อย่างอิสระและสะดวกสบายไม่แตกต่างกับลูกสุนัข ไม่ว่าจะเป็นการพาไปเดินเล่น พาไปทำธุระนอกสถานที่ที่ไม่อยากให้สุนัขอยู่ตัวเดียวในบ้านตามลำพังก็นำใส่กรงขนาดเล็กถือไปได้ไม่หนักและไม่พะรุงพะรังควบคู่กับการหิ้วกระเป๋า และนอกจากนี้ยังนำขึ้นรถเดินทางไกลได้ ไม่กินพื้นที่นี่นั่งคนอื่นเหมือนสุนัขตัวใหญ่ 

เมื่อได้รับสุนัขมาเลี้ยงไว้ในบ้านแล้วถือเป็นบุญของเราที่จะได้มีบริวารคอยดูแลเราด้วยความภักดีมาเพิ่มอีก 1 ชีวิต นอกจากเขาจะเป็นเพื่อนเล่นของเราในเวลาเหงาแล้ว ก็ยังคอยเป็นคนที่ดูแลความปลอดภัยจากคนไม่ดีหรือผู้รุกล้ำเข้ามาในบ้านให้แก่เราอีกด้วย แต่บางคนไม่แม้แต่จะให้อาหารเขาดี ๆ แถมสิ่งที่มากกว่านั้น คือ การไม่ยอมพาสุนัขตัวเองไปหาสัตวแพทย์อีกด้วย ไม่ว่าคุณจะคิดอย่างไรก็ตาม คิดว่าสุนัขเลี้ยงของคุณสบายดีอยู่แล้ว? สัตวแพทย์ไปหาเฉพาะเวลาจำเป็นเท่านั้น? หรือจะคิดว่าการไปหาสัตวแพทย์ทำให้คุณเสียเงินเยอะและเขาก็เป็น “เพียงแค่สัตว์” ไม่ใช่คน เราถึงจะต้องคอยดูแลประคบประหงมเป็นอย่างดี  ข้อนี้เป็นสิ่งที่เราต่างเข้าใจกันผิดมาก แม้เขาจะไม่มนุษย์แต่เขาก็รักคุณมาก คุณอย่าได้นึกถึงความสำคัญของเขาเฉพาะเวลาที่มีประโยชน์ แต่ควรเอาใจใส่เขาให้เหมือนเขาเป็นคนในครอบครัวด้วย เพราะเขาเองก็มีจิตใจเช่นเดียวกัน และการเจ็บป่วยในสัตว์ก็เป็นเรื่องที่เกิดง่ายมากกว่ามนุษย์ หากอยากรู้ว่าการพาสุนัขไปหาสัตวแพทย์เป็นประจำสำคัญอย่างไรบ้างล่ะก็มาดูกันเลย สุนัขควรได้รับการตรวจร่างกายจากสัตวแพทย์ประจำ

“สุนัข” เป็นหนึ่งในสัตว์เลี้ยงที่มีความแข็งแกร่งที่สุดและมีความสามารถในการปกป้องเจ้านายที่พวกเขารัก แต่เมื่อมาถึงจุดหนึ่งของชีวิตพวกเขาก็สามารถป่วยได้ตลอดเวลาเพราะถ้าพูดกันตามความจริงแล้ว สัตว์ย่อมอายุสั้นกว่ามนุษย์ แม้ว่าสุนัขจะมีความแข็งแรงแต่ภูมิคุ้มกันของมันก็มีไม่สูงเท่าไหร่ หากอากาศเปลี่ยนแปลงไป ๆ มา ๆ มันก็ย่อมป่วยได้ และอีกปัจจัยที่เราพบเห็นได้บ่อยก็คือ การที่ผู้เลี้ยงให้เขาอยู่ในสถานที่มีสุขลักษณะที่ไม่ดีจึงทำให้พวกเขาเป็นโรคทางผิวหนังและโรคภายในที่ทำให้เกิดอันตรายได้  แต่ไม่ว่าจะด้วยปัจจัยใดก็ตาม เมื่อพวกเขาป่วยแล้ว น้องสุนัขไม่สามารถบอกเราโดยตรงได้ว่าตัวเองป่วย เพราะบางครั้งการที่พวกเขาซึมหรือนอนเฉย ๆ ก็เป็นเรื่องปกติ แต่เราจะสามารถสังเกตได้จากรายละเอียดอาการย่อยที่ส่งผลให้เกิดพฤติกรรมที่แปลกกว่ากิจวัตรปกติของพวกเขา ยิ่งคุณเลี้ยงเขาอยู่ในบ้าน นอกจากจะปลอดภัยแล้ว ยังสามารถสังเกตพฤติกรรมที่สุนัขบ่งบอกให้คุณรู้ได้ด้วยว่าพวกเขาป่วย ซึ่งคุณไม่ควรนิ่งเฉย หากไม่ดีอย่างไรต้องรีบนำตัวพบสัตว์แพทย์โดยเร็ว สุนัขป่วยจะนอนซึมแทบทั้งวัน

แม้ว่าในยุคสมัยปัจจุบัน “โรคพิษสุนัขบ้า” จะเป็นเรื่องไกลตัวเราและสุนัขไปได้มากแล้ว เพราะสมัยนี้ได้มีการรณรงค์ให้ความดูแลสุนัขไร้บ้านมากขึ้นเพื่อไม่ให้ได้รับโรคภัยไข้เจ็บและไม่ไปสร้างความเดือดร้อนแก่คนอื่นจึงมีการดำเนินการฉีดวัคซีนป้องกันพิษสุนัขบ้าให้สุนัขหลายตัวกันในท้องถิ่นเยอะแยะ แต่ความจริงแล้วโรคพิษสุนัขบ้าอาจจะเป็นภัยใกล้ตัวมากกว่าที่เราคิด ลองนึกดูสิว่าวัคซีนที่ได้รับจะเข้าถึงสุนัขทุกตัว บางตัวก็สามารถหนีไปซ่อนตัวได้และมีลูกออกมาหลายตัวเป็นปัญหามากขึ้นไปอีก นอกจากนี้ยังเกิดอีกประเด็นสำคัญเกี่ยวกับการรับสุนัขมาเลี้ยงที่ปัจจุบัน ผู้คนไม่นิยมซื้อสุนัขมาเลี้ยงจากร้านเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไปแล้ว แต่เลือกที่จะรับลูกสุนัขจรจัดที่มีคนประกาศหาบ้านมาเลี้ยงแทน ทำให้เกิดความเสี่ยงต่อการใกล้ชิดโรคพิษสุนัขบ้ามากขึ้นทั้งกับตัวเจ้าของและตัวสุนัขที่คุณรักเอง หากใครยังไม่รู้ว่าโรคพิษสุนัขบ้าอันตรายจนเราต้องรีบดูแลสัตว์เลี้ยงตัวเองมากแค่ไหนแล้วล่ะก็วันนี้เราจะมาบอกเล่าเป็นความรู้กันเพื่อที่คุณจะได้รีบนำสุนัขตัวเองไปฉีดวัคซีนก่อนเพื่อป้องกัน ทำความรู้จักกับ “โรคพิษสุนัขบ้า” “โรคพิษสุนัขบ้า” หรือที่ชาวบ้านมักเรียกกันว่า “โรคกลัวน้ำ” เป็นโรคติดต่อที่เกิดจากเชื้อไวรัส “เรบีส์” ที่พบได้ปกติในสัตว์เลือดอุ่น โดยเฉพาะสัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ำนมอย่างสุนัขและแมว ซึ่งมีปริมาณไวรัสที่สามารถติดต่อมาสู่คนได้ง่ายที่สุดและส่งผลรุนแรงชัดเจนผ่านการถูกสุนัขกัด ข่วน หรือเลียบริเวณที่มีแผลรอยข่วนจนติดน้ำลาย สามารถติดต่อได้ทุกส่วน

ขึ้นชื่อว่า “สุนัขจรจัด” ย่อมแปลว่า “พวกเขาเป็นสุนัขที่ไม่มีเจ้าของ” ซึ่งนิสัยจะค่อนข้างมีความเป็นตัวของตัวเองสูงแตกต่างจากสุนัขเลี้ยงของพวกเรามากจนไม่ใช่เรื่องแลกหากสุนัขเลี้ยงในบ้านกับสุนัขจรจัดที่อยู่ด้านนอกมักจะมีเรื่องกัน และฝ่ายที่ได้แผลมามากที่สุดก็มักจะเป็นสุนัขบ้าน ด้วยความที่สุนัขจรจัดมีประสบการณ์เอาชีวิตรอดและการต่อสู้ที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมามากกว่าสุนัขเลี้ยงที่อยู่ภายใต้ความอบอุ่นและความมีขอบเขต ด้วยความแตกต่างนี้ทำให้เราไม่สามารถเดินเข้าไปเล่น สัมผัส หรืออยู่ใกล้สุนัขจรจัดสุ่มสี่สุ่มห้าได้ ไม่เช่นนั้นมันอาจตกใจจนกัดเราง่าย ๆ เรื่องนี้เชื่อว่าหลายคนคงระวังเป็นพิเศษอยู่แล้ว แต่ช่างน่าแปลกนักที่ไม่ค่อยมีใครพูดถึงสุนัขจรจัดในวัดเลยทั้งที่เป็นเคสสุนัขจรจักอีกประเภทที่น่าสนใจมาก และมีหลายคนที่ตั้งข้อสงสัยว่าสุนัขวัดจัดเป็นสุนัขจรจัดหรือสุนัขเลี้ยงกันแน่? แล้วเหตุใดนิสัยจึงมีความเป็นสุนัขจรแต่ดูสงบเสงี่ยมใจร้อนน้อยกว่าสุนัขจรจัดข้างถนนจนทุกคนกล้าที่จะเข้าไปเล่นกับมันได้? วันนี้เรามาดูความแตกต่างของ “สุนัขจรจัดในวัด” กับ “สุนัขจรจัดข้างถนน”กันเลยดีกว่า สุนัขจรจัดในวัด “สุนัขจรจัดในวัด” ตรงตามการเรียกของเรา เพราะสุนัขในวัดจัดว่าเป็นสุนัขจรจัด เหตุผลคือสุนัขส่วนใหญ่ที่เข้ามาอยู่ในวัดนั้นมักจะเป็นสุนัขที่เคยถูกเลี้ยงไว้ในบ้าน

สมัยนี้ผู้คนมักเลี้ยงสัตว์ในฐานะเของเพื่อนเล่นมากกว่าจะเลี้ยงโดยคำนึงถึงธรรมชาติความเป็นตัวเขาที่เหมาะกับหน้าที่ต่าง ๆ วันนี้ใคร ๆ ก็เน้นเลี้ยงจะให้เป็นไปในด้านความชอบทางอารมณ์ส่วนตัวฟีลอยากมีเพื่อนมากกว่า ซึ่งสิ่งที่เห็นได้ชัดเจนที่สุดก็คือ การที่คนส่วนใหญ่ชอบใส่เสื้อผ้าให้สัตว์เลี้ยงของตัวเอง มีการถ่ายรูปแชะเล่นลงโซเชียล กอดลูบด้วยความรักซึ่งมองดูเห็นพวกสัตว์ที่ใส่เสื้อก็น่ารักจริง แต่เคยคิดจะบ้างหรือไม่ว่าที่เห็นเงียบ ๆ นั้นแท้จริงแล้ว “สัตว์เลี้ยงของคุณชอบให้ใส่เสื้อจริงหรือ?” แน่นอนว่าพวกเขาไม่สามารถพูดถึงความอึดอัดที่มีในใจได้ว่าตัวเองไม่ชอบให้มาบงการชีวิตของพวกเขาโดยการทำให้พวกเขานั้นเป็นสัตว์ที่แปลกแยกจากตัวตนความเป็นธรรมชาติ แม้จะเป็นเจ้านายที่พวกเขารักมากก็ตาม เราชอบ แต่เขากลับไม่ชอบ  หลายคนอาจเกิดคำถามแล้วในตอนนี้ว่าเพราะอะไรกัน? เราใส่เสื้อให้พวกเขาด้วยความรักเสมือนกับการที่เราใส่ปลอกคอให้พวกเขา มันจะไม่ดีได้อย่างไร พวกเขาควรจะภูมิใจสิ ขอบอกเลยว่าแตกต่างกันมากสำหรับการใส่เสื้อผ้าให้สัตว์เลี้ยงกับการใส่ปลอกคอ มาไขข้อสงสัยถึงเรื่องนี้กันเลยดีกว่าว่าทำไมจึงไม่ควรใส่เสื้อให้สัตว์เลี้ยง สัตว์มักจะขี้ร้อนจึงไม่ควรใส่เสื้อให้เขา สัตว์เลี้ยงนั้นมีลักษณะทางร่างกายที่แตกต่างจากคนตรงที่พวกเขามีคนเยอะและค่อนข้างฟูพร้อมกับชั้นไขมันที่มากทำให้สามารถควบคุมอุณหภูมิร่างกายได้และปกป้องความหนาวเย็นได้เป็นอย่างดีเสมือนมีเสื้อกันหนาวอยู่ในตัวอยู่แล้ว

เชื่อว่านอกจากหลายคนจะเป็นทาสแมวกันเยอะแล้ว ย่อมจะมีอีกหลายคนที่ชอบสุนัขจนเรียกได้หลงใหลรักเขาเหมือนลูกเลยทีเดียวโดยเฉพาะสุนัขพันธุ์ปั๊กที่เป็นสุนัขพันธุ์เตี้ย ขนนุ่มและตัวอ้วนซึ่งเหมือนเขาหยุดเวลาไว้ในร่างของลูกสุนัขทำให้เรารู้สึกรักว่าเขามีความแตกต่างจากสุนัขพันธุ์อื่น เวลาอยู่บ้านสุนัขพันธุ์ปั๊กก็มักจะชอบชวนเราไปวิ่งเล่นนู่นนี่ด้วยกันทำให้ชีวิตเราเหมือนมีเด็กอายุ 5 ขวบคอยให้ดูแลด้วยตลอดเวลา ไม่เหงาเลย ยิ่งหากไม่ได้เจอกันหลายวันแล้วล่ะก็ไม่ว่าใครที่กลับมาหาสุนับพันธุ์ปั๊กที่บ้านก็ย่อมจะเข้าไปกอดรัดฟัดเหวี่ยงเนื้อนุ่ม ๆ ยุ่ย ๆ ของน้องมากทีเดียว ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็น่ารัก แต่อย่าลืมว่าทุกสิ่งมีชีวิตย่อมมีด้านที่ต้องระวัง สุนัขพันธุ์ปั๊กเองเห็นน่ารักขี้เล่นขี้อ้อนแบบนี้แล้ว แต่หากได้สำรวจในนิสัยของเขาลึก ๆ แล้วคุณจะรู้ว่าน้องเป็นหนึ่งในสุนัขที่อาจสร้างความวุ่นวายให้คุณได้บ่อยจนคุณอาจเหนื่อยมากก็ได้ จะมีนิสัยใดของสุนัขพันธุ์ปั๊กที่คุณต้องระวังบ้างมาดูกันเลย ระวังนิสัยอยู่ไม่สุขของสุนัขพันธุ์ปั๊ก สุนัขพันธุ์ปั๊กไม่ได้มีความเหมือนลูกสุนัขในลักษณะขนาดแม้ตัวจะโตเต็มวัยเท่านั้น แต่ในด้านนิสัยของสุนัยพันธุ์ปั๊ก น้องเขามักจะเหมือนเด็กด้วย อาจเพราะด้วยตัวที่เล็กทำให้เขามักเดินไปไหนมาไหนได้อย่างสะดวกสบาย ช่างอยากรู้อยากเห็น