ใครที่เลี้ยงสัตว์เลี้ยงไม่ว่าจะเป็นสัตว์เลี้ยงอะไรก็ตามต่างมีความรักต่อสัตว์เลี้ยงของเราเป็นทุนเดิมอยู่กันทุกคน แต่ความรักก็ดูเหมือนว่าจะพอแล้วสำหรับสัตว์เลี้ยงของเรา แต่ในความเป็นจริงยังไม่สามารถทำให้ทั้งชีวิตของเราคนเลี้ยง และสุนัขมีคุณภาพที่ดีมากพอได้
โดยหลักแล้วความรักเป็นสิ่งที่สัตว์เลี้ยงทุกประเภทต้องการซึ่งหมายรวมถึง การเอาใจใส่ และการมีเวลาให้ แต่ทั้งหมดนี้ต้องมีความรับผิดชอบควบคู่ด้วย และในความรับผิดชอบตรงนี้มีความหมายครอบคลุมทั้งความรับผิดชอบต่อชีวิต และความเป็นอยู่ของสัตว์เลี้ยงเราเอง และความรับผิดชอบต่อสังคมส่วนรวมด้วย
ความรัก vs ความรับผิดชอบต่อส่วนรวม
เรามักจะเห็นปัญหาระหว่างบุคลลที่มีสัตว์เลี้ยงด้วยกัน หรือบุคคลที่เลี้ยงสัตว์ กับบุคคลที่ไม่ได้เลี้ยงสัตว์ ซึ่งรวมถึงสถานที่สาธารณะ ที่เรามักจะเห็นกันว่ามีปัญหาการขัดแย้งในเรื่องการทำความสกปรก ในมุมมองของการเลี้ยงสัตว์เลี้ยงก็อยากจะตามใจสัตว์เลี้ยงของเรา แต่การยืนอยู่ในจุดที่ต้องเข้าใจบุคคลอื่น รวมถึงสถานที่สาธารณะส่วนรวมที่มีการใช้ร่วมกัน จึงจำเป็นที่ต้องรักสัตว์เลี้ยงในระดับหนึ่ง
แต่ก็ต้องดูแลสัตว์เลี้ยงของเราไม่ว่าจะเป็นการดูแลการขับถ่าย การทำสิ่งสกปรก ซึ่งทั้งนี้อาจหมายรวมถึงการเห่า วิ่งไล่ และที่อันตรายต่อผู้อื่นอย่างการไล่กัด การดูแลตรงนี้อาจต้องมีสายจูงในการพาสัตว์เลี้ยงเราออกไปนอกบ้าน หรือที่สาธารณะ และถุงเก็บในการขับถ่ายของสัตว์เลี้ยงเราในสถานที่นอกบ้าน และหากเรารู้ว่าสัตว์เลี้ยงมีนิสัยก้าวร้าว หรือไม่ชอบอะไรควรระวังในการพาเดิน เข้าใกล้ ถ้าเราระวัง และให้ความสมดุลระหว่าความรักที่เราอยากเอาใจสัตว์เลี้ยงเรา กับความรับผิดชอบต่อคนรอบข้างทุกอย่างก็จะสามารถไปด้วยกันได้ดีมากขึ้น
ความรัก vs ความรับผิดชอบในชีวิต และสุขภาพของสัตว์เลี้ยงในด้านอาหาร
เราทุกคนที่เลี้ยงสัตว์เลี้ยงคงมีความเหมือนกันอย่างหนึ่งคือ สัตว์เลี้ยงเราชอบกินอะไรเรามักจะมีความสุขที่เห็นว่ากินได้เยอะ และชอบกินสิ่งนั้น ในทางกลับกันการให้สัตว์เลี้ยงเรากินอะไรที่มากเกินไปอันมีผลทำให้เกิดภาวะความอ้วนสำหรับสัตว์เลี้ยงตัวนั้นๆ ร่วมด้วยและจะเป็นจุดเริ่มต้นของโรคอื่นๆ ตามมา และสำหรับสัตว์เลี้ยงส่วนใหญ่ก็นิยมที่จะชอบกินอาหารของมนุษย์เรามากกว่าอาหารที่ทำเฉพาะสัตว์เลี้ยงชนิดนั้นๆ ไม่ว่าจะเป็น สุนัข กระรอก แมว กระต่าย สัตว์พวกนี้จะมีอาหารเม็ดเฉพาะ ซึ่งจะมีข้อดีตรงที่วัตถุดิบต่างๆ ในอาหารที่ผลิตนั้นเหมาะสมกับสัตว์เลี้ยงแต่ละชนิด ในทางรส่ชาติ และกลิ่นอาจไม่เร้าใจเท่าอาหารของมนุษย์
แต่เราควรเน้นให้สัตว์เลี้ยงกินอาหารที่ผลิตมาเฉพาะจะดีกว่า หรืออาจจะให้อาหารที่สัตว์เลี้ยงชอบซึ่งอาจเป็น เนื้อย่าง ผลไม้ที่พวกเรากินๆ กัน บ้างเล็กน้อย หรือให้เฉพาะช่วงที่ต้องการฝึก หรือดึงดูดให้ทำสิ่งใดในช่วงหนึ่งต่อวันเท่านั้น เพราะการตามใจด้วยความรักให้กินสิ่งที่สัตว์เลี้ยงเหล่านั้นชอบแต่เพียงอย่างเดียวอาจก่อให้เกิดเหตุอันตรายมากขนาดเสียชีวิตได้ อย่างเช่น กระต่ายที่เราไม่รู้วิธีการเลี้ยงซึ่งอาหารของกระต่ายจริงๆ จะเป็นอาหารแห้งอบเป็นเม็ดจะเป็นสิ่งที่ดีสำหรับกระต่ายมากที่สุด
แต่ในบางคนที่เลี้ยงกระต่ายในฐานะผู้เลี้ยงใหม่อาจเห็นว่าเรากินสตอร์เบอร์รี่อร่อยก็อยากให้กระต่ายกินบ้าง ให้กินก็เห็นกระต่ายชอบกินยิ่งให้กินเยอะคิดว่าเป็นเรื่องดี แต่ผลที่น่ากลัวคือ เป็นผลไม้ที่มีน้ำมากเกินสำหรับกระต่ายที่จะสามารถกินได้ส่งผลเสียต่อสุขภาพ ไม่ว่าจะเป็นอาการท้องเสีย ซึม และอาจเสียชีวิตได้หากนำไปพบสัตวแพทย์ไม่ทันเวลา
ความรัก vs ความรับผิดชอบในชีวิต และสุขภาพของสัตว์เลี้ยงในด้านกายภาพ
จะเป็นทั้งสัตว์เลื้ยงที่อายุน้อย และอายุมากโดยเฉพาะเราจะเห็นได้ชัดในสุนัข ในวัยที่สุนัขยังเล็กอยู่จะมีลักษณะนิสัยที่อยากผาดโผน ทำในสิ่งอันตรายในขณะที่ยังไม่มีความสามารถที่จะทำได้ เช่นกระโดดบันได ไต่บันได กระโดดลงน้ำ หรือในสุนัขอายุมากแต่ยังคิดว่าร่างกายตัวเองยังเหมือนเดิม กระโดด วิ่ง กระโดดข้าม
ยิ่งโดยเฉพาะสุนัขที่อายุมากร่วมกับน้ำหนักเกินค่าปกติที่ควรจะเป็น หากเราไม่ช่วยดูแล หรือระวังในเรื่องนี้กว่าที่จะรู้ว่ามีสัญญาณอะไรที่บ่งบอกเราก็อาจสายไป อย่างเช่น สุนัขอายุมากร่วมกับน้ำหนักตัวมากมีผลให้หมอนรองกระดูก กระดูกสันหลังเปราะ หัก แตกง่าย อาจส่งผลให้ไม่สามารถเคลื่อนไหว เดินเองได้ หรือกระโดด วิ่งได้ตลอดไป
#ความรัก #ความรับผิดชอบ #สัตว์โลกน่ารัก
