เราแปลกใจมั้ยว่าทำไมในอดีต คนในฝั่งตะวันตกนิยมที่จะเลี้ยงสุนัขไว้ร่วมกับเด็ก หรือผู้สูงอายุก็นิยมเลี้ยงสุนัขไว้เคียงข้างในวัยที่ต้องอยู่กับแบบ 2 ตายาย ที่ลูกหลายไม่อยู่ใกล้ๆ และมาถึงปัจจุบันก็เริ่มมีกระแสที่นำสุนัขมาช่วยในการรักษาอาการทางจิตใจให้กับมนุษย์มากขึ้น
ซึ่งสิ่งนี้มีมานานแล้ว แต่เราอาจมองไม่เห็นชัดเจนเพียงแต่ซึมซับได้เพียงรู้สึกว่า มีสุนัขอยู่ใกล้ๆ ในวันที่ไม่มีใครอย่างวัยที่สูงอายุแล้ว หรือวันที่เรารู้แย่ที่สุด โดยเฉพาะกับผู้ที่เริ่มมีอาการซึมเศร้าเข้ามา สุนัขถือว่าเป็นสัตว์เลี้ยงชนิดหนึ่งที่ช่วยเรื่องปัญหาทางจิตใจให้มนุษย์เราได้มานาน
มาถึงตอนนี้เราอาจแปลกใจว่าทำไมสุนัขถึงช่วยให้เราหายเครียด หรือดีขึ้นจากอาการซึมเศร้า ผู้สูงอายุรู้สึกดี มีความหวัง และมองเห็นโลกนี้สดใสขึ้นเมื่อได้อยู่ใกล้สุนัข
1.ต่างแค่ภาษา แต่รับฟังได้ทุกคำพูด
เราอาจแปลกใจว่า ทำไมสุนัข กับเราพูดคุยก็ไม่เข้าใจกันด้วยความที่ต่างกันด้วยภาษาพูด แต่ความเข้าใจบางครั้งไม่ได้ต้องการภาษา แต่ต้องการความเงียบ และสื่อกันด้วยใจ ถ้าเป็นผู้ที่เลี้ยงสุนัขอาจมีประสบการณ์ที่มีบางเหตุการณ์ที่ทำให้เราเศร้า เสียใจ หรือรู้สึกผิดหวังในบางเรื่อง ไม่สามารถพูด ระบายอะไรกับใครได้ กลับบ้านเจอสุนัขวิ่งดีใจเข้ามาหาเพียงแค่นั้นอาจไม่ทำให้บางคนยิ้ม หรือหายจากอาการเศร้าไปได้
ความสำคัญคือ การที่เรานั่งพูด ระบาย กับสุนัขที่เลี้ยง บางตัวอาจนิ่ง นั่งฟังเหมือนเข้าใจ สุนัขบางตัวอาจฟัง แล้วก็เล่นไปด้วยแต่เชื่อหรือไม่ว่า เพียงแค่ได้พูดคุยเรื่องไม่สบายใจกับสุนัข โดยที่ไม่เกี่ยวว่าสุนัขจะนั่งฟังนิ่งๆ หรือเมินหน้าไปทางอื่น นั่งแทะตุ๊กตาไปด้วย แต่การที่เรามีสุนัขอยู่กับเราในวันที่แย่ที่สุด นั่นคือทางที่ช่วยรักษาใจเราได้ดีที่สุด
2.แววตา และการสัมผัสช่วยได้ทุกอย่าง
ภาษาที่ต่างกันไม่ได้เป็นสิ่งสำคัญเท่าการสัมผัส และมองตากันที่สำคัญกว่า การมีเวลาส่วนตัวแค่เรา และสุนัข นั่งคุย มองหน้า สบตากัน สิ่งเหล่านี้ไม่เพียงแค่ช่วยเราสำหรับเรื่องไม่สบายใจ แต่สามารถช่วยสุนัขได้สำหรับบางครั้งที่สุนัขมีความรู้สึกเหงา ว้าเหว่ หรือช่วงอารมณ์บางอย่างที่ต้องการให้เราอยู่ใกล้ๆ
สิ่งนี้เป็นการสื่อสาร 2 ทางที่ไม่ต้องพึ่งการสื่อสารทางคำพูด หรือภาษา และผลลัพธ์ที่ได้มามีประสิทธิภาพในความรักต่อกัน ในบางครั้งเรานั่งร้องไห้กับสุนัข หรือบอกในสิ่งที่ไม่เคยบอกกับใครมาก่อน แล้วสุนัขเหมือนฟังเราเข้าใจ เอาคางมาเกยที่ตักเรา สิ่งนี้มีค่ามากกว่าการที่สุนัขฟังภาษาที่เราพูดเข้าใจ หรือการที่เราและสุนัขพูดภาษาเดียวกัน
3.ความผูกพัน และระยะเวลาผูกใจให้เป็นหนึ่งเดียว
เมื่อทั้ง 2 ข้อรวมกันเป็นความผูกพันในระยะเวลาที่นานมากขึ้น ความสัมพันธ์ระหว่างตัวเรากับสุนัขก็จะยิ่งมีเหตุการณ์ต่างๆ ที่เป็นความทรงจำที่มีค่ามากขึ้นตามไปด้วย สิ่งเหล่านี้มีค่ายิ่งกว่าทอง เพราะยิ่งมีความทรงจำ และประสบการณ์ที่ดีร่วมกันมากเท่าไหร่ ความรักที่มีต่อกันก็มีเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
ขอบคุณเครดิตภาพจาก: helpguide.org
#สุนัข #คลิปหมา #ทาสหมา